عقلانيت

یادم می آید بیست سال پیش که درسفرتبلیغی به کشوم به سر می بردم وقتی صبح از خواب برخواستم صدای دلنواز قران کریم را از بلندگوی پایگاه نظامی شنیدم خیلی نگران شدم بدون اینکه صبحانه بخورم نگران و مضطرب به سمت پایگاه حرکت کردم وقتی رسیدم دیدم همه چریکهای پایگاه سر به زانوی غم گذاشته اند وهرکدام در گوشه ای نشسته اند و اشک می ریزند هنوز نمیدانیستم چه شده است. از یکی پرسیدم مگه چه خبر شده است؟ آرام و عقده مندانه گفت: آقای خمینی رحلت فرموده اند. با شنیدن این حرف بدنم را ضعف فراگرفت پیش چشمانم تیره وتار شد نفهمیدم چه شد. تا اینکه یک وقت دیدم همه دورم جمع شده بصورتم آب می پاشند دیدم آن قدر گریه کرده ام و اشک ریخته ام که تمام لباسهایم خیس شده است. براستی او  امید همه مستضعفان جهان بود. او امید دل همه دلشکستگان بود. اگرچه متاسفانه ایرانیها به او خیانت کردند و با تعصب ویژه خود او را که در حقیقت رهبری همه ملت های دنیا را بعهده داشت تنها رهبر ایران خواندند و در چارچوب تنگ نظرانه خود محصورش کردند. خدایش رحمت کند و روح عالیش را متعالی گرداند.