اصطلاحPatristic  برگرفته از واژه لاتینی Pater به معنای پدر است و منظور از آن، هم پدران کلیسا و هم اندیشه‌های خاصی است، که در دوره پدران بسط پیدا کرد. دوره آباء یکی از سازنده‌ترین دوره‌های تاریخ تفکر مسیحی است؛ که آغاز آن با خاتمه یافتن نگارش متن مقدس عبری(100میلادی) شروع شده و تا آخرین شورای نهایی کالسدون(451 میلادی) ادامه دارد.
این دوره به‌لحاظ الاهیّاتی، دارای اهمیت بسیاری است به‌حدی که هریک از جریان‌های اصلی مسیحیت، دوره آباء را نقطه عطف مهمّی در تحوّلات مربوط به مسیحیت می‌دانند و خود را ادامه‌دهنده، بسط‌دهنده و در موارد لزوم، منتقد دیدگاه‌های نویسندگان این دوره می‌دانند.
یکی از نویسندگان و الهی‌دانان تاثیرگذار این دوره، ترتولیانوس است. ترتولیان در سال 160 میلادی در کارتاژ، واقع در شمال آفریقا(الجزایر کنونی) از خانواده‌ای غیر مسیحی دیده به جهان گشود و پس از طی دوره جوانی، مطالعات خود را در زمینه حقوق تکمیل کرد.
مهم‌ترین اثری که از ترتولیان به‌جای مانده کتاب برضد مارکیونی‌ها است. او علاوه‌بر این کتاب  چندین دفاعیه  مشهور نیز نوشته است.
 
مسیحیت در دوره ترتولیان
در دوره زندگی ترتولیانوس، مسیحیت با دو مسئله مهم مواجه بود؛ که هر دو مسئله در نهایت موجبات رشد بیشتر این دین را فراهم کرد:
1. در این زمان مسیحیت هنوز دین غیر رسمی امپراتوری بود و در اکثر مواقع مسیحی بودن، جرم محسوب می‌شد و مسیحیان مورد شکنجه‌های شدید امپراتوران وقت واقع می‌شدند؛ بنابراین مشکلات زیادی  برای ادامه مسیر پیش روی خود می‌دیدند. این مسئله زمینه خوبی را برای فعالیت‌های پنهان گروه‌های مسیحی فراهم کرده بود؛ زیرا کلیسای مسیح فاقد یک رهبر اعتقادی-سیاسی بود. درست در همین دوره، گروه‌های مختلف مسیحی با باورها و اعتقادات گوناگون رشد کردند؛ که آموزه‌های بسیاری از آن‌ها با تعالیم کلیسای مسیح، تضادّ داشت. بنابراین وجود الهی‌دانان، برای دفاع از تعالیم کلیسا و ردّ این آموزه‌های انحرافی ضروری بود.