درآمد

هر چند كه انسان با شنيدن واژه  استاد و معلم، متوجه مفاهيمي چون آموزش و تعليم مي شود؛ ولي اين كلمه مقدس، در هيچ زماني صرفا به معناي آموزش و تعليم نبوده و نخواهد بود. در همة مراكز علمي و آموزشي دنيا و همة مكاتب تعليم و تربيت، از سقراط گرفته تا مكاتب متأخر، نگاه تربيتي به نقش معلم از ضروريات غير قابل انكار بوده است. استاد؛ همواره عهده دار آموزش و تعليم و نيز حامل پيام تربيت و فرهنگ اصيل جامعه مي باشد و در جوامع ديني، انتقال دهندة تمام انديشه هاي انساني براي دانش پژوهان تلقي مي شود.

استاد با نگاشتن مارکر خويش بر وايت برد وجود آدمي، نه تنها ضمير ذهني و شناختي او را بارور مي كند، بلكه به پرورش روح، اخلاق و شخصيت شاگردان نيز همت مي گمارد. استاد بدون آن كه به طور مستقيم وارد مقولة تربيت شود، به اين مهم مي پردازد؛ زيرا هيچگاه ايفاء نقش استاد، بدون تربيت، ممكن نخواهد شد و همواره تمام ارزش ها و شخصيت استاد، وارد صحنة تعليم مي شود وجود شخصيت و اخلاق او، الگويي تمام عيار براي شاگردان مي باشد. اين موضوع در مراكز علمي و دانشگاه هايي كه دين، محور تعليم و تربيت مي شود تجلي و جلوه بهتري خواهد