گذشته و حال کوچي گري در افغانستان
کوچي گري ساختار قبيله اي است که پيشينه آن به چندين قرن پيش باز مي گردد، در عصري که کشاورزي به رشد کامل نرسيده بود و خبري از اختراع ماشين نبود، قبايل انساني براي شکار و دام داري و رمه داري به کوچي گري مي پرداختند. اين روند چندين قرن ادامه يافت تا اين که کشاورزي رشد يافت و ماشين اختراع گرديد و مردم کوچ نشيني را به روستا نشيني و شهر نشيني ترجيح دادند.کوچ نشيني رونق خود را به مرور زمان از دست داد و قبايلي که اين سنت را ادامه مي دادند از نظر رشد فرهنگي وتحول پذيري عقب مانده خوانده مي شدند. هر قدر که دنيا پيشرفت وتکنولژي جهان را به تسخير خود در آورد، جامعه بشري از کوچي گري نفرت پيدا کردند و از آن دوري جستند، سر انجام سرنوشت کوچي گري در کشورهاي جهان به مرحله اي رسيد که دنياي صنعتي هرگز تحمل پذيرش آن را ندارد و اين جريان و روش سنتي را نابود کننده طبيعت، مخل به محيط زيست ونابود کننده سرمايه هاي طبيعي ملي مي دانند.حتي برخي از نويسندگان کوچي گري را به موش هاي صحرايي تشبيه کرده اند که دشمن سرسبزي طبيعت است و علف ها و گياهان روي زمين را نابود مي کنند...
رمضانعلی رحیمی